ارتباط استرس شغلی با سلامت روان در کارکنان مرد فوریت های پزشکی اورژانس استان گلستان

زمینه و هدف: از جمله محرک های محیطی فشارزای مهمی که می تواند فشار روانی مزمنی را پدید آورد، نوع شغلی است که شخص به آن اشتغال دارد و از آنجایی که ارتقای سلامت روان افراد یک جامعه بخصوص اقشار سازنده آن لازمه پویایی و بالندگی آن جامعه است، این پژوهش با هدف تعیین ارتباط استرس شغلی با سلامت روان در کارکنان مرد فوریت های پزشکی اورژانس استان گلستان در سال 92-91 به انجام رسیده است.  روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- همبستگی 206 نفر واجد شرایط به روش سرشماری از بین کارکنان پیش بیمارستانی شاغل در 44 پایگاه اورژانس انتخاب و وارد مطالعه گردیدند. ابزار گردآوری داده ها شامل چک لیست مشخصات جمعیت شناختی، پرسشنامه استرس شغلی پرستاران و سلامت عمومی Goldberg بود که بر اساس‌ مقیاس لیکرت، سنجش و داده ها با استفاده از آمار توصیفی، استنباطی، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون ANOVA ، T-Test و Tukey Test بررسی شدند.  یافته ها: 117 نفر( 5/75 درصد) از کارکنان اورژانس تنیدگی متوسط به بالا و 145نفر(1/75 درصد) سلامت روان متوسط به پایینی را تجربه کردند بین سطح کلی استرس شغلی با سلامت روان همبستگی معکوس معنی دار و بین استرس شغلی با سن و نوع استخدام و بین سلامت روان با نوع استخدام ارتباط معنی داری مشاهده شد(001/0Pنتیجه گیری: استرس شغلی می تواند اثرات نامطلوب بر عملکرد بالینی و سلامت روانی کارکنان اورژانس داشته باشد. بکارگیری راهکارهای کاهش استرس شغلی میتواند به ارتقای بهداشت روانی کارکنان مذکور کمک کرده و موجب افزایش کیفیت مراقبت از مددجویان گردد.